صدای ویگن و غوغای درونم.

نمیدانم؛

کاری که صدای ویگن با من میکند را با بقیه نیز میکند یا خیر اما فقط این را خوب میدانم که هر بار هر بار با صدایش در رویا غرق میشوم رویای دخترکی که در دهه ۴۰ ، دختری جوان و بالغ است که من باشم و روسری قواره کوچکی بر سر دارد و بارانی یشمی و زرشکی زیاد میپوشد،عاشق باران است و بشدت درونگراست. او زیاد مینویسد، در خانه ماشین تایپ دارد .. زیاد رانندگی میکند و تنهاست! او،کاستی که رویش بزرگ نوشته شده است «ویگن» را هرگز فراموش نمیکند .. تا اینکه روزی عاشق یک مبارز میشود.. و بقیه عمرش را به یاد او ویگن گوش میدهد...ویگن برای من (او) همین قدر رمز الود و مه دار است همین قدر عاشقانه و ترسناک! همینقدر «اشک»دار.. و با شکوه؛

به یاد همان دخترک روسری قواره کوچک سرکرده ی بارانی پوش درونم !

پی نوشت :

صدای ویگن،گاهی سبزاست ملایم‌ملایم.. گاهی قرمز است و پر حرارت؛ بستگی دارد عاشق باشی یا نه..

پالت رنگ عصرانه ام باش ..

یادت می ماند در خانه ی روشن ِ پرده لیمویی ِ وسط جمع ـمـان ، هر عصر را به یک عطر به یک بو به یک روش اختصاص دهیم؟ یک عصر بوی عطر چای هل بدهد یک عصر دارچینی باشد یک عصر دمنوش به دم کنیم یک عصر مخلوط آب و نعنا و لیمو و یخ.. و گوش دادن به صدای من که در حال خواندن قسمتهایی از کتابی که به تازگی خوانده ام و برایم جالب بوده..یک عصر دمنوش سیب..  یک عصر تابستانی اب هندوانه ی یخ در بهشت.. یک عصر کاهو سکنجبین.. یک عصر هم هیچ نباشد ، من باشم و بوسه و تو و دستانم... آن عصر را اسمش میگذاریم"آبیِ آرام ِ عمیق" . میدانی چرا؟ میخواهم آن عصرها را فقط لباس چین دار بپوشم موهایم را باز کنم شانه کنم و چمباتمه بزنم در اغوشت و تو بگویی برایم... در حالی که با یک دستت شمعدانیها را اب می دهی..و با دست دیگرت دست های مرتب لاک خورده ی قرمزم را در دست میگیری و از برنامه ی سفر ِ اردی بهشت مان میگویی... تا من لبخند کــشدارم را قسمتِ اردی بهشت های عاشقی کنم..

یک نقطه ارامش

یه وقتاییم هست

تو خونه

که شامتونو خوردید خوابتونو کردید فیلمتونو دیدید کتابتونو خوندید.. کاراتونو کردید و اون تایمای خالی ِ هر کدوم از اعضای خانواده ست... صدای تی وی کمه.. هر کی یه گوشه داره فقط به خودش می رسه.. و بعد باز به یک بهونه ای که توی همون چند لحظه ی خلوت هم بهانه ش شکل گرفته باز دور ِ هم جمع میشین.. و صدای حرف می آد...اون تایما.. اون تایما رو خدا از هیچ خونه ای نگیره.. یکی از بهترین وقتای یک خونه همینه.. مثل اینکه از بالا تصویر برداری کنی و یه نقطه ی روشنِ خلوتِ اروم ببینی.. که ایمان بیاری بعد از سکوت، شکفتن ه ...

مثل نصف شب و نور ماه ُ صدای جاروی رفتگر.. حسی به همون نابی ای که یک خیابون تو اون لحظات تجربش می کنه :)

بازی ابرهـآ

آسمانِ امـروز ِتهران، لبخندانـه بود .. :)

ذوق ِ عکاسی دو چندان ِ من .. هوای صاف . روزمرگی ..اسفندگــی!

 

 

                                                                              photo by : me

 

~:) ثبت لحظهــ ها ، عجب لذتی دارد..

~Tehrangraphy

برچسـب ـهـا :,,

بستنی فروشی ذهنم..

مثلا من یک بستنی فروشی داشته باشم ، مختـص ّ کودکـان .. و پــُر ازاسکوپ های رنگی.. پر از طعم هایرنگی رنگی تر.. بعد هر روز یک کودک بیاید انگشت ِ چند سانتی َش را روی هر کدام از رنگ ها بگذارد ُ من برایش با همان کلاهقرمز و پیش بند قرمز رنگِ شکیلـَم ظرفش را پر از اسکوپ های رنگی کنم .. دست آخرشکلات ِ اب شده بریزم رویش و همراه با یکابنبات بزرگ رنگی رنگی ـترتحویلش دهم .. و برای دختر بچه ها یک عدد پاپیون وبرای پسر بچه ها هم یک توپ رنگی کنار گذاشته باشم ..  بنشینند روبروینگاهم.. هی بخورند و لبخند بزنند :) .. و چه حس قشنگی ـست ..حس دیدن لبخند کودکـان. .

 

حتمـاً باید کار جالبی باشد .. بستنی فروشی که مخصوص کودکان است و توسط بانویی گردانده میشود ..

با همـان کلاه قرمز و پیش بند ِ گوجه ای اش:) ..

 

 

×بستنیهمیشه ، جزوفیوریت هامبوده (:

از بچگی تا الـان ..

 

× برگشتم .. از سفر .. سفری چند روزه به  سرزمین دریا.. :)

 

 

برچسـب ـهـا :,,,