روزها میخوابم و شبها به موهای بلند ِ تا روی کمر قهوه ای رنگم فکر میکنم.. شب ها رنگ شان پررنگ تر و درخشان تز از قبل رخ نمایی میکنند.. غم چیزی عجیبی ست هر چه بیشتر درون ات بتند موهایت درخشان تر نشانت میدهند " تنهایی" را...
+ بگذار برایت کاری کنم حنآیی.
دوست داشتن، کم کم از احوالات انسان دست برمیدارد نه ناگهانی.. شاید ناگهان بیاید اما کم کم دست میکشد و میرود و یکی از قانون های رنج در انسان، همینجاست که معنی میگیرد و به خود می پیچد ..
+ برای بلاگ عزیز سبزم :
من تو را دوست تر از هرچه دوست است، دارم.. کدام صفحه و کلبه ای را بشناسم از تو امن تر برای کلماتم؟.. مرا ببخش برای این مدت تن ـهـایی ....
