- زندگی ات میکنم اصلا !

خیالتمثلچرت ِصبـح ـگـاهی ـست ، 

مدام باخودممیگویـم  :

فقط " پنـج " دقیقه ی دیگر* ......

 

 

 

*نویسنده : سارا وحدتی . /

 

 

و یک جور ِ ناجوری در خلوت هایشان از دلتنگی میمیرند..

چه کسی میداند؟ اصلا چه کسی خبر دارد ازدل ادم های حساس؟ ادم هایی که اگر هیچ چیز انها را نکـُشد ،خاطراتیک ه در ذهن ازادمهای رفته ی زندگی ـشان به هر دلیلی ،مانده، یا حتـّی وسایلی که از انها در امروز هایشان باقی مانده ، انها رامیکـُشد.. ! بیایید باور کنیم یک سری ادم ها هستند مثل من که خیلی روح حساسی دارند.. که یادگاری هاراخیلی دوست دارندوخیلی دوست ندارند(!)در عین ِ حال. .. که از انها مثل تخم چشمشان محافظت میکنند .. اما هر وقت چشمشان به انها میفتد یک چیزی.. شاید یک چیز بزرگی اصلا ، در دلشان فرو میریزد.. که نمیدانند چیست! که هر دفعه که میروند سراغ ـشان ، یک خراش جدید میفتد روی لبه ی روحـشان .. حال میخواهد ان یادگاری از ادم های خوبِ رفته از زندگی شان باشد یا از ادم های بدِ رفته از زندگی ـشان . ادم هایی مثل من که کینه ای بودن را بلد نیستند و برای همین هم است که گذر زمان ادم های بد زندگی ـشان را نیز دوباره خوب در چشمشان جلوه میدهد، که گاهی وقت ها  این  خصلت اصلا هم خصلت ِ خوبی نیست. اما از اینها هم که بگذریم میرسیم به اینکه کاش ادم هاهیچ یادگاری ای از خودشان هیچ وقت به جا نمیگذاشتند .. کاش وقتی میرفتند تمام رد پاهایــشان را نیز با خودشان پاک میکردند و اشغال پاک کن(!) ـهای به جا مانده ـشان را نیز با خودشان میبردند.... تا یک روزی مثل امروز  ، من باتکه کاغذهای به جا مانده از دوران ِ دبستانم هم اشک نریزم! تادلتنگ نشوم.. تا ارزو نکنم که کاش هنوز هم سه-چهار- پنج - شش و یا ده سال پیش بود.. که من نیایم وقتی دلم برای کسی تنگ میشود ، کتابی را که به یادگار داده را بغل کنم.. یا ببویم.. که نیایم روی بعضی از شماره های گوشی ام خیره شوم و گذر زمان را نفهمم .. که من حتی دلم برای حالت گچ دست گرفتن ِ معلم ابتدایی َم هم تنگ میشود.. حتی برای زیر میزی تراش کردن ِ مدادهای استدلرم.. برای برف های حیاط ِ دبیرستانم.. برای حرف های دوستم پشتِ گوشی.. و .. و .. و.. و برای خودم در تمام انروزها... بیایید بفهمیم.. و باور کنیم که بعضی ادمها هستند که خیلی حساسند.. یا وقتی واردزندگی شان میشویم هرگز نرویم یا اگر رفتیم تمام رد پاهایمان را هم با خود ببریم.. تا انقدر خاطره بازی عذابشان ندهد.. ! تا انقدر دلتنگ نشوند.. تا انقدر نمیرند تا انقدر دلشان نخواهد بروند خارج شهر خودشان را در یک دشت رها کنند و فقط بدوند...که شاید خاطرات دست از سرشان بردارد.. بیایید ادم ها را به اینجا نرسانیم.. بیایید انقدر خوب باشیم که هر وقت دلتنگمان شدند بتوانند با یک زنگ. یک مسیج. یک ایمیل. یک نامه . یک دیدار دلتنگی شان را رفع کنیم.. بیایید انقدر دور از دسترس نشویم.. انقدر عوض نشویم.. و بیایید محکم تر باور کنیم بعضی ادم ها یک جور ِ ناجوری در خلوت هایشان ازدلتنگی میمیرند..

باور کنیـــــم..

 

×خاطرم با خاطرات ِ خود تبانی میکند...

[ شهریار ]

 

زندگی ِ تو از ارزو و حال ُ روز ِ من جداست ..

××

من از این شهر میرم .. شهری که ستاره هاش خاموشهــ ..

معشوق عاشقش رو میفروشهـــــ ..

××

خسته از عروسک آ تو لباس ادمـآ ..

××

رنگ شب شدی .. یادت رفته نور !

[ امیرعلی بهادری ]

 

و امــا پست ِ دوست داشتنی ِ مرتبط :[ Click ] ..

ک ِ انگــآر از زبون ِ من نوشتن :*

                                                                                                                          

                                                                                                        دخـت ـجـوزا - 18/11/92

                                                                                                    داخل نت گوشی..

                                                                                                ظهر ِ یک جمعه ی غم انگیز دربهمن ماه پر تلاطم..

برچسـب ـهـا :

و گفته بودیم که بماند یادگاری !

واپسین روزهای پاییز دوست داشتنی بود انگار.. چند نفره ازدانشکده بیرون امده بودیم و این غروب را دیده بودیم ُ چیلیک چیلیک با گوشی هایمان عکس انداخته بودیم.. که بماند یادگاری.. که چقدر زیبا بود.. و دیدنی ! که ماند  یادگاری :)

 

 

 

 

 

 

 

پاییز ۹۲ - غروب دانشگـاه

 

- از ان دسته خیال های خام همیشگی اش بود ..

به خیال ِ خودش ، همه ی احساساتش را بالا اورده بود و بعد رفتــه بود خودش را زیر پتو خوابانده بود ،

این "من" را میگویـم !

 

 

 

 

× کاش میشد ..

 

 

بگذار همه اش را بیاندازم گردن ِ " نبودن " هایت ..

دل نازک شدنم  و اشک های وقت ُ بی وقت ِ زیر پتویم را بگذار پای نبودنهایت .. پای این دنیای بد اینروزهایم .. بگذار پای شنیدن درد ِ دیگران و  مدام بغض قورت دادن حتی وقتی ان شخص مادر و یا حتی پدرم(!) باشند .. بگذار پای انتظارات ُ توقع ِ بیجای دیگران  در همه ی موارد.. بگذار پای دیوانگی های به سرانجام نرسیده ام..بگذار پای قول هایی که ندادی .. بگذار پای ولیعصرها و ونک ها و بام های با هم نرفته ـمان.. بگذار پای اینهمه منطقی پنداشتن من توسط دیگران.. که نمیفهمند غلیان حس هایم را..  بگذار پای همیشه انتظارات ِ منطقی داشتن.. که هیچ وقت ... . بگذار پای اشکهایی که برای خودم گوشه ی حرم امام رضا ریختم..بگذار پای مظلومیتم .. پای پاکی ای که گاه لکه دارش میکنند و بعد مدام عذر میخواهند! بگذار پای اشکهای یواشکی زیر پتو .. شاهین گوش دادن ها.. و اشک شدن هایی که خفه شده اند .. بگذار پایعشق های نابیکه فقط در کتاب خوانده شده اند ... و لمس نشده اند .. بگذار پای ِ دستهای سردم .. پای ترس هایی که ارام شدنشان  فقط به دوش ِ خودم است .. بگذار پای درک نشدن ها ... درگیری های فکری.. روزهای شلوغ .. سردرگمی.. و ندانستن اینکه چه زمانی اینروزها تمام میشوند و فردا چه اتفاقی می افتد.. و بگذار پایاحساساتیکه سرکوب شدند !

واشکهایی که هیچ وقت پشت ـشان خالی شدن نیست!

 

 

 

× میشود یک روز... ؟ یعنی میشود واقعا ؟ .. :آه

×من سفر کردم از ترانه شدن ، کوچ کردم به سرزمین ِ سکووت..

[ شاهین ]

× خوبم .. فقط نگران دل ـم هستم .. که پرتر از پر است .

×بهمن پر تلاطم زمستان هم از راه رسید .. بهمن همیشه برایم پر از تلاطم بوده و هست !

× یاد بگیر که بی قضاوت بخوانی ام ..

 

                                                                                                      دخــت ــجــوزا - 09/11/92

                                                                                             

 

برای دلم ، موزیک ها لالایی میخوانند ..

  تاصبح خوانده بود .. تا بخوابد دلم !

 

 

 

 

برچسـب ـهـا :