خدا داشت میزد زیر ِ طهران ..

امتحان داده بودم امده بودم خانه.. دیروز را میگویم . بعد گذشته بود و ساعت، 4 و نیم شده بود. کتابم را برداشته بودم رفته بودم داخل ِ اتاقم تا برای امتحانِ فردایش کمی هم که شده بخوانم.. شروع کرده بودم.. کمی که گذشتهــ بود صدایِماماناز اشپرخانه امده بود که "چای سبز میخوری دم کنم؟"و شنیده بود"حتما" .. کمی که گذشته بود و ساعت ، 5 را نشان میداد ، باز صدایمامانامده بود که "بیا ببین هوا رو" و من خونسرد و یواش یواش سمتِ پنجره رفته بودم و گفته بودم"مگه چه خبر شده؟" و در همان لحظه با چهره ی سیاه و قرمز و قهوه ایِ اسمان مواجه شده بودم ، و وحشت زده رفته بودم اشپرخانه و گفته بودم"میترسم.. من از این هوا میترسم.."کمی که گذشته بود و طوفان ها شدید شده بود ، بیشتر ترسیده بودم.. برق رفته بود و من در تاریکی کتاب را رویِ میز رها کرده بودم.. و صدایِمامانرا شنیده بودم که با لبخند بهچایدعوتم میکرد.. رفته بودم و بیشتر از صحنه ی دیدن کنده شدنِ درختان وحشت کرده بودم.. بدونِ انکه چیزی گفته باشم ، بعد از چای مامان مرا بهبافتن ِ موهایمدعوت کرده بود.. تا حواسم پرت شود.. با ذوق کش خوشرنگِزردمرا پیدا کرده بودم.. دامن پر از گلم را بالا زده بودم و نشستهــ بودم .... و او شروع به بافتن کرده بود..و من هم سعی کرده بودم ترسم را قورت دهم!.. در همان حین به او گفتهــ بودم که این هوا مرا میترساند.. گفته بودم این هوا مرا یادخشم خدامی اندازد.. گفته بودم و گفته بودم و او فقط سکوت کرده بود و در اخر.. گفته بود "شاید خیلی بد شده ایم.." همین که جمله اش منعقد شده بود برق ها امده بود.. و طوفان ارام گرفته بود..خدامهربان تر از این حرف ها بود.. :) دلم میگرفت..خیلی هم میگرفت..اگر چهره ی طهرانم سیاه و قرمز و قهوه ای میماند..

 × نگران تر ِ مردم ِ زیر این طوفان بودم.. و درخت های سبز بهاری.. گفته بودم کهخردادمپر داداست..نگفته بودم؟

برچسـب ـهـا :