عشق یک عکس یادگاری نیست..

عشق یک عکس یادگاری و یک مزاح 6 ماهه یا یک ساله نیست ، واقعیت عشق در بقای آن است ، حقیقت عشق در عمق ِ آن . و این هر دو در اراده ی انسـانی ـست که میخواهد رفعت ِ زندگی را به زندگی بازگرداند . من دختران و پسران ِ زیادی را میشناسـم که تمـام هدف ـشان از طرح مسئله ی عشق ، "رسیدن" است . عجب جنجالی به پا میکنند!عجـب درگیر میشـوند.. اعتصاب غذا ، خودکشی . قرص های خواب آور . تهدید . گریه . سکوت . فریاد و .. سرانجام ،رسیـدن! مشکـل اما از همین لحظه اغاز میشود . وقتیهدف اینقدر نزدیک باشد- گرچه کمی هم دور به نظر میرسد - بعد از زمانی که برق آسا میگذرد ، دیگر نمیداند باید چه کنند - با اولین شست و شوی ِ پرده ها ، لب پر شدن ِ بشقاب ها ، بوی کهنگی گرفتن ِ جهیزیه معطل میمانند.

 

قصد بی حرمتی به هم را که ندارند ، امـابی حرمتی،فرزند ِکهنگی ـست ، فرزند ِ تکرار است.

این را باید میدانستند که رسیدن، پله ی اول ِ مناره ای است که بر اوج ِ آن اذان ِ عاشقـانه میگویند ، برنامه ای برای ِ بعد از وصل . برنامه ای برای ِ تداوم وصل . از وصل ممکن ُ اسـان تن به وصل دشوار ُ خطیـر روح . برنـامه ای برای ِسد بندی ِ قاهرانه در برابر خاطـره شدن! برنامه ای برای ِ ابد . برای ِ ان سوی ِ مرگ . برای ِ بقای مطلق . برای ِ بی زمانی ِ عشق .....

 

-نادر ابراهیـمـی-

 92/05/28

 

 

 

برچسـب ـهـا :,