یادت می ماند ؟
یادت میماند اینبار را هم،
که باز
لحظه لحظه ی خیابان ولیعصر ِ دوس داشتنی ـمـان را
بی "تو" بو میکشیدم ؟
یادت میماند چقدر بی "تو" بودن مزه اش تلخ است؟
مثل همان بادام تلخی که اشتباهی میرود لای مینای دندان هایت گیر میکند و وقتی میخواهی
به دادش برسی
دیگر تمام ریه ات هم،
مزه ی ان تلخی را گرفته و هی اب میخوری .. اما فایده ای ندارد .
وخیال بودنت مثل
همان قندیست که مادربزرگ
به دستم میدهد و میگوید"بخور .. بذار مزه ـش بپره.. "
و
خیال گرفتن دستهایتمثل
همان لبخندیست که بعد از خوردن قند
بر لبم نقش میبندد ..
تو اصلا همـان حس خوب "گوش دادن "دست منو بگیر" ِبابک رهنماهستی ..
همان حس عالی بعد گوش دادن"دوست ـت دارم" های مدام بابک جهان بخش هستی ،
تو مزه ی همان فنجان های کمر باریک خانه ی دایی ام را میدهی .
حس چشمهایت
که نمیدانم به چ رنگ نقاشی اش کرده ،
همـان حس عالی دراز کشیدن زیر یک دوش ولرم بعد از یک روز
خسته کننده ـست ..
تو را من لای تاریخ گم کردم لای ورق های تا خورده ی
سوخته ی کتاب تاریخ دوم دبیرستانم
که در آنهخامنشیان
به شدت پر رنگ بودند ..
من تو را لای دیوارهای تخت جمشید،
کنار نقش و نگار های چهل ستون
گوشه ی چهار باغ
انتهای باغ ارم،
داخل حمام فین
کنج عالی قاپو،درست همان جایی که من ان گوشه ارام صدای میزنم و تو
این گوشه بلند میشنوی ، و اما
من
تو و حس خودم را به تو رآ اینبار دقیقا در اهنگ "حس تاری ـــــــخ" پیدا کردم ..
دقیقا زمانی که صدای رضا یزدانی
سی و پنج بار در گوشم پلی شد ..
و من هر بار بیشتر تو را حس میکردم ..
و بلندتر با او فریاد میزدم که "مرمـــــــت کن منـــــو از نـو ، .. "
نصف متن های اهنگ را به خودم
میگیرم از زبان تو
و نصفش را به تو نسبت میدهم ،
از زبان خودَم
اصلا انگـآرمن ُ تو راقاچکرده اند ُ
گذاشته اند درون حس این اهنگ،
انقدر که طعمش بوی حس من ُ تو را میدهد ..
اصلا از آن روز که تو رآ در این اهنگ پیدا کردم هی زوم ـش میکنم .. میبوسمش
انگآر بوی تو را میدهد ..
تو در آن موج میزنی با همه ی وجود نداشتنت حتـی!!
انگـار چشمان ِ به خیال من ، قهوه ای ات در آن
اهنگ به من خیره شده اند و دست از سر انحنای موهایم برنمیدارند ..
تو کیستی
که من اینگونه بی تو بیتابم ..؟
من تو رو توی تاریخ گم کردم و توی تاریخ پیدا میکنم.. ،
خودمو میندازم توی یک ساعت زمان
پرت میکنم به عقب ، یا حتی به جلـو
پیدات میکنم دستتو میگیرم میارمت اینجا ، همینجا پیش خودم،
که
اینبـآر
با هم بو بکشیم
لحظه به لحظه ی خیابان ولیعصر ِ دوس داشتنی ـمـآن را ....
که دستات توی دستای من شکوفه بزنه
بهش برسیم
بعد با هممیوه آشوبچینیم ـو بخوریم ..
توی همون کافه ی دو نفره تو تراس .... زیر بارون!
در حالی که اون کت قهوه ایت رودوشمـ ه ..
و فنجوی چای تو دستم ..
+ مخاطب این پست : "او"ی خیالم.
پرحس نوشتمش ..
و در اخر
لینک اهنگ حس تاریخ :
:)
با حس این پست گوش ـش بده ..
